Dwa medale powędrowały do Polek. Mistrzynią świata została Anna Rogowska, a srebrny medal wywalczyła Monika Pyrek! Utytułowana Rosjanka Jelena Isinbajewa nie pokonała żadnej wysokości.

-----------------------
Monika Pyrek długo płakała po dekoracji najlepszych tyczkarek i niestety nie były to łzy radości. Organizatorzy berlińskich mistrzostw świata zaliczyli wielką wpadkę. Przedstawili Polkę jako... brązową medalistkę. Pyrek długo nie chciała wejść na podium. "To nie fair" - płakała tyczkarka.
Spiker jeszcze przed tym, jak w Berlinie zabrzmiał Mazurek Dąbrowskiego sprecyzował, że Pyrek zdobyła jednak srebro.
-----------------------

Caster Semenya to biegaczka z RPA, która jednak wygląda jak mężczyzna. Budową lekkoatletki, finalistki berlińskich mistrzostw świata, zainteresowało się już Międzynarodowe Stowarzyszenie Federacji Lekkoatletycznych (IAAF). Zlecono podobno testy, które mają określić prawdziwą płeć biegaczki.

IAAF kieruje się następującymi przesłankami. Po pierwsze Semenya wyróżnia się zdecydowanie męską posturą i muskulaturą. Po drugie pojawiła się wśród najlepszych biegaczek niedawno i aż o siedem sekund poprawiła miesiąc temu swoją życiówkę na juniorskich zawodach w Afryce.

Jeśli badania IAAF wykażą nieprawidłowości biegaczka może nie wystartować w środowym wieczornym finale na 800 metrów.

FOTO: http://www.dziennik.pl/foto/article433296/88994785.html

#Co do Bolta, myślę , że ten rekord zostanie pobity już w Londynie

Ostatnio edytowany przez DaVo (2009-08-19 14:57:07)

To był wspaniały konkurs rzutu dyskiem. Piotr Małachowski już w pierwszej próbie podczas lekkoatletycznych mistrzostw świata w Berlinie pobił rekord Polski i objął prowadzenie. W piątej serii nasz dyskobol rzucił jeszcze dalej. Dopiero w ostatniej próbie Niemiec Robert Harting pokonał Polaka i Małachowski musiał zadowolić się srebrem.

@topic
Potwierdziły się wczorajsze pogłoski o tym, że IAAF postanowił sprawdzić płeć Caster Semenyi, która w środę w wielkim stylu wygrała złoto na 800 metrów, ale zwróciła na siebie uwagę męską posturą, sposobem biegania i zarostem. Na wyniki badań możemy czekać do kilku tygodni, ale jak twierdzi trener Caster, wystarczy zapytać jej berlińskich współlokatorów.

Sprawa jest delikatna. Mówimy o świetnej biegaczce, która zdeklasowała w środowy wieczór rywalki, mimo że jeszcze rok wcześniej nikt o niej nie słyszał. Normalne w takich przypadkach są podejrzenia o doping, ze względu jednak na, ekhm, oryginalną urodę Afrykanki, dochodzenia IAAF skupiło się na jej płci. Oburzeni kibice z rodzinnego kraju uważają to za wyjątkowo okrutny przejaw rasizmu, sama zawodniczka jednak wydaje się niewzruszona. W jej imieniu głos zabrał trener Michael Seme:
Ludzie mają prawo zadawać takie pytania kiedy mają wątpliwości. Ale moge wam dać numery telefonów do jej współlokatorek w Berlinie. Były z nią pod prysznicem i widziały, że nie ma nic do ukrycia.

Mimo wszystko IAAF sądzi, że Semenya może być hemafrodytą, czyli posiadać genetyczne zaburzenia płci i swoją decyzję o przeprowadzeniu testów tłumaczą troską o jej zdrowie. Rzecznik związku Nick Davies, który przed finałem 800 metrów powiedział, że nie ma żadnych powodów, żeby zabronić startu Caster, tak uzasadniał mające miejsce badania:
Tu chodzi o stan zdrowia. Ona nic złego nie zrobiła. Po prostu musimy pilnować aby przestrzegane były przepisy. Podchodzimy do niej z troską, nie chcemy żeby było to coś upokarzającego.

Mamy nadzieję, że testy wyjdą IAAF lepiej niż realizacja tych założeń...

Gdyby okazało się, że Semenya poszła w ślady Niemca Hermanna Ratjena, który na Igrzyskach w Berlinie w 1936 roku przebrany za kobietę, Dorę Ratjen, startował w skoku wzwyż, będzie to prawdziwy skandal (ale i tak bardziej chytry plan - Ratjen dał się wtedy pokonać pięciu paniom). Jeśli okaże się, że ma zarówno chromosomy męskie jak i żeńskie (o ile nie wiedziała o tym wcześniej i postanowiła wykorzystać) ciężko będzie piętnować ją za to jaką się urodziła. Gdy jednak wyjdzie, iż jest po prostu klasycznym ''kobietonem'' (a takich jesteśmy w stanie wskazać dziesiątki na tych mistrzostwach), ktoś będzie ją musiał gorąco przeprosić i kupić jakieś ładne kwiaty.

Artur Noga nie awansował do finału biegu na 110 metrów przez płotki 12. lekkoatletycznych mistrzostw świata w Berlinie. Zawodnik Klubu Sportowego Warszawianka, piąty w olimpijskich igrzyskach w Pekinie, uzyskał w swej półfinałowej serii czwarty wynik 13,43.

Złota nastolatka Caster Semenya, zwyciężczyni biegu na 800 m, stała się bohaterką mistrzostw. Lub bohaterem. Wyników Caster - tych genetycznych - jeszcze nie ma i dlatego w czwartek stanęła na podium poddana wiwisekcji na oczach świata.

- Mam to w nosie - powiedziała wyglądająca na chłopaka Semenya, gdy dziennikarze zapytali ją o testy płci planowane przez Międzynarodową Federację Lekkoatletyczną (IAAF). Sędziowie oznajmili jej przed środowym finałem, że jeśli wygra, zaś badania potwierdzą, że dla sportu nie jest kobietą, medal zostanie jej odebrany.

Powód byłby oczywisty - przepisy lekkoatletyczne zostałyby złamane.

Semenya nie uległa presji - pobiegła prawie dwie i pół sekundy szybciej niż rywalki i zdobyła złoto. Rundy honorowej nie było. Zaraz za metą sędziowie ściągnęli ją z bieżni, aby uniknąć fotoreporterów szukających potwierdzenia swoich wątpliwości. Na obowiązkową konferencję zamiast zwyciężczyni przyszedł sekretarz generalny IAAF. - Będę odpowiadał za nią - powiedział sekretarz generalny Pierre Weiss. - Bo to najbardziej złożona i delikatna sprawa.

W ten sposób federacja broni nastolatki przed pytaniami, które mogą zranić ją nieodwracalnie.

Caster urodziła się w wiosce Polokwane w prowincji Limpopo w Południowej Afryce. Począwszy od matki, przez najwyższe osobistości rządzącego Afrykańskiego Kongresu Narodowego, wszyscy mówią dziś, że Caster jest dziewczyną. - Mogę dać wam telefon do koleżanek z pokoju, które to potwierdzą - mówi szef zespołu RPA w Berlinie. Matka, cytowana przez południowoafrykańskie media, powołuje na świadków dzieci sąsiadów.

Również oni i nikt, kto ma oczy, nie powinien mieć wątpliwości co do tego, że Caster za sprawą szerokich barków i śladów zarostu na twarzy wygląda na chłopca. Szef reprezentacji RPA wspominał, że na stacji benzynowej pod Kapsztadem obsługa skierowała ją do męskiej toalety, z czego sama się śmiała. Grała - jako jedyna dziewczyna - w piłkarskiej drużynie w nieodległym miasteczku.

Jednak od zauważenia męskiej budowy ciała Caster do uznania, że jest mężczyzną, a nie kobietą, jest bardzo daleko.

Fani lekkoatletyki mogą przytoczyć nazwiska z historii lekkoatletyki, które powinny wzbudzić podobne wątpliwości, a jednak do testów płci nie doszło (lub ich przeprowadzenie zostało utrzymane w tajemnicy). Męską budowę ciała miały między innymi Mozambijka Maria Mutola, Czechosłowaczka Jarmila Kratochvilova. W 1967 r. pierwszym badaniem płci, za pomocą prymitywnych oględzin oraz niejednoznacznym testem chromosomowym, wykluczono ze sportu Polkę Ewę Kłobukowską przed zawodami o Puchar Europy w Kijowie w 1967 r. W 1992 r. MKOl uznał, że testy były niepełne, mogły prowadzić do fałszywych wniosków. Jednak kariera i w dużej mierze życie fantastycznej polskiej lekkoatletki zostały złamane.

Pierwszy raz IAAF zażądał przeprowadzenia testów płci Caster trzy tygodnie temu, po osiągnięciu przez nią najlepszego wyniku na świecie podczas zawodów w Bambous na Mauritiusie. Wcześniej była po prostu całkowicie nieznaną sportsmenką z rekordem o kilka sekund gorszym. Kiedy startowała w 2008 r. na mistrzostwach świata juniorów w Bydgoszczy, pobiegła na 800 m aż 16 s gorzej niż w Berlinie!

Obecne testy płci są niezwykle skomplikowane i ich wyniki często są niejednoznaczne. A przede wszystkim prowadzone są w dyskrecji. Badanie przeprowadzają endokrynolodzy, psychologowie, anatomowie. Badają skład chromosomowy, obecność właściwych genów, budowę fizyczną, identyfikację i akceptację płci itd.

Kolejne badania mogą nie potwierdzać wcześniejszych wyników, komplikować je, zamazywać. Trwają kilka tygodni. Wyników Caster jeszcze nie ma i dlatego w czwartek stanęła na podium poddana wiwisekcji na oczach świata.

------------------------------

Fajni moi chłopcy dwaj, jeden w drugiego. Na początku z nas się śmiali. Jak oni się ruszali, o mój Boże. Jak pierwszy raz znaleźliśmy się z nimi w Spale, a oni zaczęli biegać po bieżni, to się ze Zbyszkiem Majewskim odwracaliśmy, żeby nie było, że to nasi - opowiada o początkach pracy z Piotrem Małachowskim i Tomaszem Majewskim trener Witold Suski. Trener Suski zapewnia, że z Piotrem Małachowskim nie miał żadnych problemów wychowawczych, chociaż...

- ... O niektórych rzeczach nie wiedziałem. Nie rozumiałem na przykład, dlaczego w pewnym momencie stanął w rozwoju. Dopiero niedawno pojąłem, już po igrzyskach. Okazało się, że on na bramkach stał w dyskotekach w weekend i w tygodniu, bo miał małe stypendium (około 500 zł). W Warszawie, ale też pod Siedlcami, z Marcinem Dołęgą. Pewnie i piwko się zdarzyło. Ale na treningu był zawsze punktualnie. Tylko co z tego - po nieprzespanej nocy. Jak poszedł do wojska, to się skończyło z bramkami, ale nigdy mi się nie przyznał - opowiada Witold Suski.
Trener Małachowskiego przyznaje, że miał swój wkład w odkryciu talentu Tomasza Majewskiego.

- Zbyszek Majewski chciał, żeby Tomek uprawiał trójskok. Powiedziałem mu: "Człowieku, przecież same jego kości ważą 100 kilo, jaki z niego trójskoczek". I spróbowaliśmy kuli. Szybko doszedł do większej wagi - jak tylko zaczęliśmy zajęcia na siłowni. Wtedy oceniłem, że będzie ważyć 140 kg i trafiłem w dziesiątkę. Pomagało też, że potrafił zjeść. Z domu przywoził torbę, w której miał osiem, dziesięć bułek i opróżniał do połowy przed treningiem, a resztę załatwiał po treningu. Czytał i jadł.

Fajni moi chłopcy dwaj, jeden w drugiego. Na początku z nas się śmiali. Jak oni się ruszali, o mój Boże. Jak pierwszy raz znaleźliśmy się z nimi w Spale, a oni zaczęli biegać po bieżni, to się ze Zbyszkiem Majewskim odwracaliśmy, żeby nie było, że to nasi - mówi Suski

Trener Piotra Małachowskiego Witoldem Suski opowiada o początkach współpracy z polskim dyskobolem.

- Nie miałem wielkiej ochoty go brać, bo był niewysoki i korpulentny. Ale miał szybkie nogi. Na zawodach w Ciechanowie, w których go pierwszy raz widziałem, rzucił około 30 m. Nic nie umiał, ale się szybko kręcił. Po roku treningu rzucił 48,10 m, po następnym 59,34 m. Wrodzona krzepa. Ciężki sprzęt nie robi na nim wrażenia. Ale Piotruś ma tylko 206 cm rozpiętość ramion, a Virgilijus Alekna 220 cm. Tylko kręci najszybciej ze wszystkich. Żeby pokonać 70 m, musi popracować na siłowni, tam są rezerwy. Na razie jest 90 proc. ideału. Jest najsłabszy siłowo z czołówki. Nie wyciska 200 kg, inni wyciskają po 220 kg, mimo dłuższych rąk. Boję się treningów na siłowni z maksymalnymi ciężarami, bo mamy miękkie gryfy, które się bujają. Piotruś ma małe dłonie jak na takiego chłopa. Nie wiem, czy nie delikatniejsze niż moje, i to w dysku problem. Zaraz mu się robią odciski, pękają - dodaje trener Małachowskiego.

---------------------
W eliminacjach rzutu dyskiem kobiet sporą niespodziankę sprawiła Żaneta Glanc. Dzięki próbie na 62,43m Polka bez problemu zakwalifikowała się do finału, który odbędzie się w piątek o 20.20.

W finale zabraknie natomiast wielu zawodniczek, które są o wiele bardziej utytułowane od Polki. Odpadły m.in.: Yarisley Collado (Kuba), Yania Ferrales (Kuba), Franka Dietzsch (Niemcy) i Ellina Zwariewa (Białoruś).

--------------------------------------

Wbrew temu co widzieliśmy w niedzielę w Berlinie, na przekór wynikowi 9,58 s na 100 m, można powiedzieć że Usain Bolt jest człowiekiem
Można biegać jeszcze szybciej - mówią fachowcy i trener Jamajczyka po jego oszałamiającym zwycięstwie w najbardziej prestiżowym finale mistrzostw świata.

Rok temu na igrzyskach w Pekinie ludzie pukali się w czoło, gdy trener Glenn Mills wściekał się, bo jego biegacz już przed metą świętował złoto - gdyby nie zwolnił, mógłby pobiec 9,54 s..

Teraz Bolt, po kwietniowym wypadku samochodowym, był podobno w 85-procentowej formie. Dziś jest 22-latkiem, za trzy lata na igrzyskach w Londynie będzie w optymalnym wieku dla sprintera. Mówi się, że przebiegnie tam setkę w 9,4 s. Pukających się w czoło jest już zdecydowanie mniej...

Skąd się wziął taki fenomen? Żeby biegać jak Bolt, trzeba się urodzić na Karaibach, najlepiej na Jamajce. Jej mieszkańcy są uprzywilejowani. Mają gen sprintera, który zarządza produkcją superszybkich włókien mięśniowych, prawdziwego rarytasu. Przeciętny człowiek ma ich zaledwie 2 procent. Ile ma ich Bolt nie wiadomo, bo biopsji się nie przeprowadza. Kiedy słynny sprinter-płotkarz o karaibskich korzeniach Colin Jackson przeprowadził to bolesne i inwazyjne badanie na potrzeby dokumentu BBC, okazało się, że superszybkich włókien ma 25 proc! Nic dziwnego, że w niedzielnym finale mistrzostw świata biegło pięciu sprinterów w Karaibów - Jamajki, Trynidadu i Tobago, Antiguy. W Pekinie Jamajka - kraj trzykrotnie mniejszy od województwa mazowieckiego, wygrał olimpijskie sprinty na 100 m i 200 m kobiet oraz mężczyzn, 400 m ppł wśród kobiet i sztafetę 4x100 mężczyzn.

Sprinty to na Jamajce sport narodowy, ludzie zwietrzyli w nich szansę na wyjście z biedy. Jeszcze kilka lat temu Bolt jadł dżem własnej produkcji z przydomowego poletka. Nie dlatego, że wyśmienity, nie było pieniędzy na sklepowe jedzenie. Teraz za każdy rekord świata dostaje 100 tys dol, za tytuł mistrza świata 60 tys. Jego kolega z drużyny, niewiele wolniejszy Asafa Powell ma w garażu sześć samochodów.

Ktoś może podejrzewać, że Jamajczycy biegają tak szybko, bo nie ma tam takich kontroli antydopingowych jak gdzie indziej. Do pewnego momentu była to prawda. Jamajczycy tuż przed igrzyskami stworzyli własną komisję antydopingową, która... nikogo nie skontrolowała. Ale od roku najszybszy człowiek świata jest pod lupą najlepszych na świecie ścigających doping przez 24 godziny na dobę. Musi być gotowy do kontroli na każde ich zawołanie. Mogą go ukarać nawet za to, jeśli tylko zmieni ustalone wcześniej miejsce i czas... oddania moczu.

Jakkolwiek okropnie by to jednak brzmiało, nawet gdyby redaktor Leniarski połknął wagon dopingu, nie pobiegnie 13 sekund na setkę, nie mówiąc o 9,58 s.

Jamajczycy znaleźli po prostu swoje sportowe miejsce na ziemi. I tego się kurczowo trzymają.





NEWSY ZE STRONY WWW.SPORT.PL

@up
sztafeta meska sie wycofala , gdyz jeden z naszych zawodnikow mam kontuzje ;/

Podsumowanie mistrzostw świata. Berlin 2009

Aż osiem medali przywożą z lekkoatletycznych mistrzostw świata w Berlinie Polacy. Dwa złote, cztery srebrne i dwa brązowe krążki zapiszą się w historii polskiej lekkoatletyki. Na taki sukces nie liczyliśmy. To był niepowtarzalny występ biało-czerwonych.